Ο θεραπευτικός σχεδιασμός περιλαμβάνει:
1. Τη συντηρητική αντιμετώπιση με τη χρήση φαρμάκων που έχουν ως σκοπό την ανακούφιση του πόνου από την χρόνια φλεγμονή, την αντιμετώπιση του νευροπαθητικού πόνου και τη μείωση της ενδοκράνιας πίεσης (μέσω της μείωσης της παραγωγής ΕΝΥ).
2. Τη χειρουργική αντιμετώπιση με σκοπό την αποσυμπίεση του ΕΝΥ.
Αναλυτικά:
1. Συντηρητική αντιμετώπιση
Κορτικοειδή
Η χρήση τους πρέπει να είναι σύντομη, αφού αφενός δεν μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά αφετέρου έχουν σημαντικές ανεπιθύμητες ενέργειες (αύξηση βάρους, εμφάνιση σακχαρώδη διαβήτη, ανοσοκαταστολή, κινητικά προβλήματα, αλλαγές στο δέρμα και στο τρίχωμα του κάβαλιερ). Συνήθως γίνεται χρήση της δεξαμεθαζόνης η όποια έχει καλύτερη δράση ως αποιδηματικό του εγκεφάλου (αν και δεν ανευρίσκεται οίδημα στον εγκέφαλο) καθώς και η πρεδνιζολόνη και η μεθυλπρεδνιζολόνη ΜΣΑΦ (μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα). Η εμφάνιση πρωτεϊνών οξείας φάσης κατά την διάρκεια της νόσησης από ΣΜ επιβάλλει πολλές φορές την χρησιμοποίηση ΜΣΑΦ (μόνων η σε συνδυασμό) στα οποία θα συμπεριληφθεί και η ασπιρίνη. Συνεισφέρουν (μερικώς) στην ανακούφιση του πόνου, χωρίς όμως να επηρεάζουν την εξέλιξη της νόσου. Κυρίως χρησιμοποιείται η μελοξικάμη αλλά και οι Cox-2.