Η στείρωση είναι η χειρουργική αφαίρεση των αναπαραγωγικών οργάνων ενός κατοικιδίου. Πραγματοποιείται από κτηνιάτρους και μόνο.
ΗΛΙΚΙΑ:
Ο σκύλος μπορεί να στειρωθεί ήδη από την ηλικία των 2 μηνών. Η κατάλληλη περίοδος για στείρωση είναι κάτι που θα συζητήσετε με τον κτηνίατρό σας. Συχνά προτιμάται η ηλικία μεταξύ 4-6 μηνών. Ο θηλυκός σκύλος μπορεί να στειρωθεί και όταν διανύει περίοδο οίστρου, αν και αυτό δεν ενδείκνυται, γιατί μπορεί να χάσει μεγάλη ποσότητα αίματος. Αν ο σκύλος είναι σε προχωρημένη ηλικία, μπορεί ακόμα και τότε να στειρωθεί, αλλά μόνο ο κτηνίατρος θα αποφασίσει αν αυτή η επέμβαση είναι ασφαλής για τη συγκεκριμένη περίπτωση.
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ:
• Επιστήμονες της παγκόσμιας ιατρικής κοινότητας υποστηρίζουν ότι -όταν ο σκύλος στειρώνεται σε νεαρή ηλικία- ενδέχεται να παρουσιάσει στο μέλλον ενδοκρινολογικές διαταραχές.
• Επίσης, σύμφωνα με άλλα επιστημονικά στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, η ορχεκτομή ενδέχεται να επιφέρει επιπτώσεις στην μελλοντική υγεία του σκύλου, όπως μειωμένο προσδόκιμο ζωής, ατυπικό σύνδρομο Cushing, όγκο στην καρδιά, καρκίνο στα οστά, δυσπλασία ισχίων.
Ο αναγνώστης ας προσέξει: «ενδέχεται» σημαίνει υπάρχουν κάποιες μόνο πιθανότητες.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Συζητήστε με τον κτηνίατρό σας αν το κατοικίδιό σας πρέπει να στειρωθεί και σε ποια ηλικία. Αν δεν υπάρχουν προβλήματα υγείας (σωματικής ή συμπεριφορικής) που να συνηγορούν στην ανάγκη στείρωσης, δεν υπάρχει λόγος στείρωσης.
ΣΕ ΠΟΙΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ Η ΣΤΕΙΡΩΣΗ ΕΝΔΕΙΚΝΥΤΑΙ;
Η στείρωση συμβάλλει στη λύση των εξής προβλημάτων:
- Υπερπληθυσμός (ιδιώς στις πόλεις, στο αστικό περιβάλλον): αφήστε την αναπαραγωγή ενός σκύλου στους εκτροφείς, σε ανθρώπους που μπορούν υπεύθυνα να την αναλάβουν. Αν ενδιαφέρεστε να αναπαραχθεί το κατοικίδιό σας, επικοινωνήστε με τον εκτροφέα του. Η αναπαραγωγή είναι μια σοβαρή υπόθεση και θα έπρεπε να την αντιμετωπίζουμε με την ίδια σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζουμε την επιθυμία ενός ανθρώπινου ζευγαριού να αποκτήσει απογόνους.
- Ψυχική και σωματική ταλαιπωρία: Ο θηλυκός σκύλος που δεν έχει στειρωθεί, προσελκύει 2 φορές τον χρόνο το ανεπιθύμητο φορτικό ενδιαφέρον των αρσενικών σκύλων. Η στείρωση μπορεί να τον απαλλάξει από αυτή την εξαντλητική ρουτίνα. Αντίστοιχα στρεσάρεται και ο αρσενικός σκύλος. Μάλιστα, μπορεί να στρεσαριστεί τόσο έντονα -αν αντιληφθεί την ύπαρξη θηλυκού σε οίστρο- που είναι πιθανό να τραυματιστεί προκειμένου να σπάσει το λουρί του, να πηδήξει φράχτες, να περάσει τον δρόμο απέναντι και να έρθει κοντά της.
- Ψευδοκύηση: βλ. άρθρο http://www.cavalierking.gr/index.php/ygeia/themataygeias/metabolismos/488-pseudokyhsh
- Επιθετικότητα, άγχος, στρες, καβάλημα επίπλων, καβάλημα ποδιού: Η τεστοστερόνη τείνει να αυξάνει την αντίδραση του αρσενικού σκύλου στο εκάστοτε ερέθισμα (πχ. Μια θηλυκή σε οίστρο, το μανίκι ενός μπουφάν που μυρίζει σκύλο κτλ.). Η τεστοστερόνη κάνει τον αρσενικό σκύλο να βρίσκεται σε εγρήγορση, σε επιφυλακή. Χάρη στην τεστοστερόνη, ο αρσενικός σκύλος αντιδρά πολύ πιο γρήγορα στο ερέθισμα και η αντίδραση αυτή διαρκεί πολύ περισσότερο. Η τεστοστερόνη, δηλαδή, ενισχύει τη συμπεριφορά. Αν ο αρσενικός σκύλος τυγχάνει να είναι επιθετικός, τότε αυτό δεν οφείλεται αποκλειστικά στην τεστοστερόνη του, αλλά ΣΥΝΔΥΑΣΤΙΚΑ
- Στην τεστοστερόνη
- Στο περιβάλλον όπου μεγάλωσε
- Στο περιβάλλον όπου ζει
- Στα γονίδιά του
Αν θέλουμε να ελέγξουμε την επιθετική συμπεριφορά ενός αρσενικού σκύλου, πρέπει το ίδιο ΣΥΝΔΥΑΣΤΙΚΑ να δράσουμε. Η στείρωση θα βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό (μείωση της τεστοστερόνης). Παράλληλα όμως θα χρειαστούμε τη συμβολή ενός θετικού εκπαιδευτή, για να τροποποιηθεί η συμπεριφορά του σκύλου (συμπεριφορά που έχει εγγράψει από το περιβάλλον όπου μεγάλωσε και το περιβάλλον όπου ζει). Στα γονίδια του σκύλου δεν μπορούμε να παρέμβουμε. Εκεί υπεισέρχεται ο ρόλος του εκτροφέα. Γιαυτό στο www.cavalierking.gr αναφέρεται συχνά η ανάγκη να εμπιστευόμαστε μόνο τους πιστοποιημένους εκτροφείς και όχι τον γείτονα που κάνει μια γέννα χωρίς προγεννητικό έλεγχο και χωρίς να γνωρίζει τους προγόνους του σκύλου.
ΜΥΘΟΣ #1: Ο σκύλος μου θα είναι λιγότερο «άντρας» ή λιγότερο «γυναίκα» μετά τη στείρωση.
Αυτό δεν ισχύει. Είναι ένας μύθος που προκύπτει από την προβολή του δικού σας ανδρισμού ή της δικής σας θηλυκότητας πάνω στον σκύλο.
Η προσωπικότητα του σκύλου διαμορφώνεται από τα γονίδιά του και από το περιβάλλον του. Ούτε νωθρός θα γίνει μετά τη στείρωση ούτε παχύσαρκος ούτε λιγότερο παιχνιδιάρης. Θα γρυλλίζει λιγότερο, θα μαρκάρει λιγότερο. Θα περιοριστούν οι τάσεις φυγής του ή η διάθεσή του να εμπλακεί σε καβγά.
ΜΥΘΟΣ #2: Ο σκύλος μου θα παχύνει μετά τη στείρωση.
Ο σκύλος δεν παχαίνει απλώς επειδή στειρώθηκε. Ο σκύλος θα παχύνει σε δύο περιπτώσεις:
- αν τρώει περισσότερο και ασκείται λιγότερο
- αν είναι γενετικά προγραμματισμένος να γίνει παχύσαρκος
ΜΥΘΟΣ #3: Ο σκύλος μου θα πέσει σε κατάθλιψη όταν αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να αναπαραχθεί.
Λάθος. Ο σκύλος αναπαράγεται μόνο για να εξασφαλίσει ότι το είδος του θα επιβιώσει. Ο σκύλος δεν ανατρέφει το κουτάβι του για 18 χρόνια, μέχρι αυτό να φύγει για σπουδές. Ο σκύλος δεν ονειρεύεται τη μέρα που θα δει την κορούλα του νυφούλα ούτε μουτρώνει αν το εγγόνι του δεν πάρει το όνομά του. Ο θηλυκός σκύλος θηλάζει τα κουτάβια του για λίγες μόνο εβδομάδες, τα διδάσκει κανόνες και όρια και στη συνέχεια τα αφήνει ελεύθερα να τα βγάλουν πέρα στην αγέλη. Ο αρσενικός σκύλος δεν είναι «πατέρας» με την έννοια που εμείς οι άνθρωποι έχουμε επιφορτίσει τη λέξη. Ο αρσενικός σκύλος δεν αναγνωρίζει καν τα ίδια τα κουτάβια του.
ΜΥΘΟΣ #4: Ο σκύλος μου πρέπει να ζευγαρώσει τουλάχιστον μία φορά προτού στειρωθεί.
Λάθος. Άλλος ένας μύθος που δεν ισχύει. Κανένας επιστημονικός κτηνιατρικός φορέας του εξωτερικού δεν υιοθετεί αυτή την άποψη, αφού επιστημονικά δεν αλλάζει κάτι στη φυσιολογία του σκύλου είτε ζευγαρώσει είτε δεν ζευγαρώσει.
Σημειώστε:
• Η στείρωση δεν μειώνει την επιθετική συμπεριφορά σε ΟΛΟΥΣ τους σκύλους. (Σίγουρα, όμως, τη μειώνει σε πολλές περιπτώσεις.)
• Η στείρωση δεν εξαφανίζει πάντα και διά παντώς την επιθετική συμπεριφορά. (Σίγουρα, όμως, τη διορθώνει σε πολλές περιπτώσεις.)
• Η συμπεριφορά που ελπίζουμε να διορθωθεί μετά τη στείρωση θα διορθωθεί σε κάποιο βαθμό, μεγάλο ή μικρό, ανεξάρτητα από το πόσα χρόνια προϋπήρχε.
• Αν ο σκύλος εμφανίζει επιθετική συμπεριφορά, η στείρωση θα βοηθήσει μεν, αλλά πάντα συνεπικουρικά με άλλες πρακτικές τροποποίησης της συμπεριφοράς (παρέμβαση εκπαιδευτή)
• Η στείρωση από πολύ νεαρή ηλικία δεν προλαμβάνει την επιθετικότητα. Μάλιστα, ενδέχεται να προκαλέσει κάποια προβλήματα υγείας (βλ. πιο πάνω)
Η στείρωση δεν είναι μαγικό ραβδάκι. Είναι μια δυνατή λέξη στο «μαγικό ξόρκι» που θα φέρει τα ποθητά αποτελέσματα. Εσείς θα πρέπει να βρείτε τις υπόλοιπες λέξεις για να φτιάξετε το κατάλληλο «ξόρκι» που θα ταιριάξει στην περίπτωση του σκύλου σας.
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
• Η στείρωση προτείνεται ως λύση σε προβλήματα ψυχικής υγείας (πχ. Επιθετική συμπεριφορά, τάσεις φυγής κτλ.) και προβλήματα σωματικής υγείας (πχ. ψευδοκυήσεις). Ο κτηνίατρός σας, ο εκπαιδευτής σας και εσείς ως ιδιοκτήτης θα αποφασίσετε από κοινού αν η στείρωση χρειάζεται στην περίπτωση του δικού σας σκύλου.
• Σε περίπτωση που δεν χρειάζεται να στειρώσετε τον σκύλο σας, θα πρέπει να φροντίσετε ώστε να μην αναπαραχθεί ο σκύλος σας «κατά λάθος». Ο υπερπληθυσμός των σκύλων στα καταφύγια και στους δρόμους της πόλης απαιτεί σοβαρότητα εκ μέρους όλων μας.
• Αν αποφασίσετε να στειρώσετε τον σκύλο σας, φροντίστε να το κάνετε όταν αυτός διανύει περίοδο ηρεμίας. Δεν πρέπει να τον υποβάλλετε σε αυτή τη διαδικασία όταν είναι νευρικός, επιθετικός ή αγχώδης.
• Οποιαδήποτε απόφασή ας ληφθεί προς όφελος του σκύλου, για τη σωματική και ψυχική του υγεία.
- http://www.associationofanimalbehaviorprofessionals.com/
- http://www.cesarsway.com/
- http://healthypets.mercola.com/
- Χρυσάνθη Μιχαλοπούλου
