Η ψευδοκύηση οφείλεται στα αυξημένα ορμονικά επίπεδα του θηλυκού κάβαλιερ.
Όταν ο σκύλος βρισκόταν ελεύθερος στη φύση, η ψευδοκύηση επέτρεπε στα θηλυκά να αναλαμβάνουν με επιτυχία την ανατροφή των ορφανών κουταβιών. Η φύση, λοιπόν, φρόντιζε να καλύψει το κενό (την απουσία της μητέρας).
Η ψευδοκύηση εμφανίζεται 2 με 3 μήνες μετά τον οίστρο του θηλυκού σκύλου (στη φάση που θεωρητικά μια κυοφορούσα σκύλα θα γεννούσε). Τα συμπτώματα αυτά εμφανίζονται στη φάση του μετά-οίστρου.
Σπανιότερα μπορεί να συμβεί 3 ή 4 ημέρες μετά από στείρωση, όπως επίσης μετά από χορήγηση ορμονών.
Το ζώο εκδηλώνει τα κλασικά συμπτώματα του τοκετού (σχηματίζει φωλιά, έχει ωδίνες). Στις περισσότερες περιπτώσεις παρατηρείται ανάπτυξη μαστικών αδένων και παραγωγή ορώδους εκκρίματος και γάλακτος. Πολλές φορές συνυπάρχει ανορεξία, μυϊκός τρόμος, αδυναμία απομάκρυνσης από το σπίτι, υιοθεσία αντικειμένων ( π.χ. κούκλες ).
Η κοιλιά διογκώνεται, το στήθος γεμίζει γάλα και η σκύλα συμπεριφέρεται σαν μάνα-σκύλα, παρουσιάζει, δηλαδή, νευρικά συμπτώματα, προτιμά να κάθεται από το να ασκείται, λαχανιάζει, της κόβεται η αναπνοή και μπορεί να σπρώχνει και να σφίγγεται όπως θα έκανε στον τοκετό. Συνήθως συνδέεται συναισθηματικά με τα παιχνίδια της -που ίσως τα θεωρεί κουτάβια της- και αναπτύσσει επιθετικότητα προκειμένου να προστατέψει αυτά και τον χώρο της.
Πολλά ζώα σταματούν να εκδηλώνουν ψευδοκύηση μετά το 3ο έτος της ζωής τους, αν και σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να έχουμε συχνές και τακτικές επαναλήψεις ψευδοκύησης. Σε μια τέτοια περίπτωση, η στείρωση αποτελεί την μοναδική λύση του προβλήματος.
Διάγνωση – Αγωγή
Η διάγνωση προκύπτει από τα συμπτώματα και το ιστορικό (είτε είχε εμφανιστεί ο οίστρος της σκύλας πριν από 2-3 μήνες είτε της χορηγήθηκαν προγεσταγόνες).
Συνήθως δεν εφαρμόζεται θεραπευτική αγωγή στην ψευδοκύηση, διότι τα συμπτώματα υποχωρούν αυτόματα μετά από 15 περίπου ημέρες. Μπορεί να χορηγηθούν ηρεμιστικά φάρμακα (ακετυλοπρομαζίνη, βαρβιτουρικά) μόνο εάν τα προβλήματα συμπεριφοράς είναι έντονα.
Για την αναστολή της γαλακτοπαραγωγής χρησιμοποιούνται η τεστοστερόνη, η βρωμοκρυπτίνη (προκαλεί εύκολα εμέτους), και με περισσότερη επιτυχία η καβεργολίνη. Εάν συνυπάρχει μαστίτιδα, χορηγείται η κατάλληλη αντιβιοτική αγωγή.
Κώστας Πουλόπουλος, Ιατρός