Η απάντηση βρίσκεται στη δική μας εξελικτική πορεία. Όπως τα περισσότερα είδη, έτσι κι εμείς οι άνθρωποι πατάμε στη γη εδώ και εκατομμύρια χρόνια και η ύπαρξή μας ανέκαθεν στηριζόταν στη διαθεσιμότητα τροφής. Ένα ωραίο πρωί, πριν από 130.000 χρόνια περίπου, ο άνθρωπος εμπνεύστηκε το τόξο και το βέλος. Επαναστατικό! Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι ο πρόγονος σκύλος είδε τον άνθρωπο κυνηγό και έτρεξε να γίνουν κολλητάρια στο κυνήγι. Όχι. Το σενάριο έχει ως εξής: Το βέλος και το τόξο εξασφάλιζαν στον άνθρωπο την τροφή του γρήγορα κι εύκολα. Ο άνθρωπος έτρωγε το φαγητό του και ό,τι περίσσευε το πέταγε. Και κάπως έτσι, στην Ιστορία του πλανήτη Γη, γεννήθηκε η χωματερή. Αυτός ο σωρός από σκουπίδια ήταν το νέο ενδιαφέρον φαστ φουντ της περιοχής: κάποια ζώα έβαλαν στο μάτι τη νέα γαστρονομική πρόταση. Ανάμεσά τους, ο πρόγονος σκύλος, που άρχισε να παίρνει από πίσω τους νομάδες και να τρέφεται με ό,τι περίσσευε. Όλα αυτά, βέβαια, γίνονταν σταδιακά. Ο πρόγονος σκύλος εξακολουθούσε να κάνει παρέα με τα άγρια ζώα που έτρεμαν τους ανθρώπους και ενδεχομένως να ζευγάρωνε κιόλας μαζί τους. Τα κουτάβια, όμως, που γεννιούνταν στη χωματερή, μεγάλωναν στο νέο καθεστώς. Και σιγά σιγά, ο πρόγονος σκύλος εξελίχθηκε σε ξεχωριστό είδος.
Άρα, πιθανά πριν από 130.000 χρόνια μερικοί πρόγονοι σκύλοι άλλαξαν ρότα και εισήλθαν σε έναν νέο οικολογικό θώκο. Αρκετά συχνά αναπαράγονταν μεταξύ τους -σε αυτή τη νέα βιοθέση- και άρχισαν να αναπτύσσουν συγκεκριμένα σκυλίσια χαρακτηριστικά. Για να μπορούν να συναντώνται στη χωματερή και να ζευγαρώνουν, αυτά τα ζώα έπρεπε να συμμορφωθούν με τον καινούριο τρόπο ζωής και συμπεριφοράς:
- να καταναλώνουν τροφές ήδη έτοιμες προς βρώση και όχι να κυνηγούν.
- ακόμα κι αν είχαν συνηθίσει να ζουν σε ομάδες, να το πάρουν απόφαση ότι θα περιπλανιούνται μόνοι ή δυο-δυο, γιατί ο «σκουπιδότοπος» δεν μπορεί να θρέψει ολόκληρη ομάδα.
- Να μοιράζονται την ίδια οικοθέση (χωματερή) με αγνώστους του ίδιου είδους, που είχαν κι εκείνοι ανακαλύψει την “Αμερική” (τη νέα τροφή)
- Να μη φοβούνται τους ανθρώπους ή τουλάχιστον να τους φοβούνται πολύ λιγότερο από τα άλλα άγρια ζώα.
Ήταν ώρα να κάνουν τις επιλογές τους.