Είναι βράδυ. Παρακολουθείς ένα ντοκιμαντέρ με γκρίζους λύκους στο Discovery Channel. Εσύ τρως πατατάκια και ο λύκος ένα ελάφι. Και τότε (ξανα)κάνεις τον καλά μαθημένο συσχετισμό, ότι ο σκύλος που ζεσταίνει τα πόδια σου στην άκρη του καναπέ, ο σκύλος, αυτός ο γλυκός σύντροφος που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο σαλόνι σου, ο σκύλος είναι δισέγγονος του λύκου που πρωταγωνιστεί αυτή τη στιγμή στην οθόνη.
Ο πρόγονος του σκύλου δεν είναι ο γκρίζος λύκος του Discovery. Εκείνος δεν υπήρχε όταν ο σκύλος αποφάσισε να χαράξει δικιά του πορεία ως νέο είδος. Για την ακρίβεια, τόσο ο γκρίζος λύκος όσο και ο κατοικίδιος σκύλος χρειάστηκαν πολύ καιρό για να εξελιχθούν ως είδη.
Ο πρόγονος σκύλος ήταν ένα πολύ μικρότερο ζώο (από τον λύκο της οθόνης), που ξέκοψε από την οικογένεια του λύκου πριν από μόλις 200.000-500.000 χρόνια. Δεν ήταν ταλαντούχος κυνηγός όπως ο λύκος. Ήταν αυτό που οι βιολόγοι αποκαλούν «γενικευμένο είδος» (generalist), ένα ζώο που κάνει χρήση όλων των διαθέσιμων πόρων στο περιβάλλον του και προσαρμόζεται εύκολα σε διαφορετικές συνθήκες.
Αυτός ο μικρόσωμος πρόγονος πιθανά έμοιαζε με τα άγρια σκυλιά που συναντάμε καμιά φορά στα ορεινά. Δεν πρέπει να ζούσε σε ομάδες. Άλλωστε, η οργάνωση σε ομάδες συναντάται σπάνια στα σαρκοφάγα θηλαστικά. Ο πρόγονος σκύλος μάλλον ζούσε παρέα με κανα δυο συντρόφους και περιστασιακά οργανωνόταν σε οικογένειες. Μπορούσε, λοιπόν, να τα βγάλει πέρα και με παρέα και μόνος του.
Και πώς ο πρόγονος σκύλος εξελίχθηκε στον σκύλο που κοιμάται τώρα μαζί σου;