γράφει ο Κώστας Πουλόπουλος, ιατρός – διαβητολόγος
Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια παθολογική κατάσταση κατά την οποία αυξάνεται πάνω από το κανονικό το σάκχαρο στο αίμα. Η ασθένεια σαφώς σχετίζεται με γενετική προδιάθεση καθώς εμφανίζεται στα κάβαλιερ σε μεγαλύτερο ποσοστό από ό,τι σε αρκετές άλλες φυλές.
Τα κάβαλιερ χρησιμοποιούν την τροφή (πρωτεΐνες κυρίως, λίπη και λιγότερο τους υδατάνθρακες) για να μπορούν τα κύτταρα τους να παράγουν την (αυξημένη) ενέργεια που χρειάζονται.
Αυτή η διαδικασία συντελείται με την βοήθεια μιας ορμόνης, της ινσουλίνης, η οποία βρίσκεται στο πάγκρεας.
Αν όμως η ινσουλίνη δεν επαρκεί (είτε γιατί το κάβαλιερ είναι παχύσαρκο είτε καταναλώνει κακής ποιότητας τροφή) ή για γενετικούς / κληρονομικούς λόγους μειωθεί / εξαφανιστεί από το πάγκρεας, τότε αυξάνεται το σάκχαρο στο αίμα και το αυξημένο σάκχαρο δεν μπορεί να μπει στα κύτταρα.
Η ινσουλίνη είναι αυτή η οποία θα οδηγήσει το σάκχαρο στα κύτταρα και θα τα ξεκλειδώσει ώστε να τα προμηθεύσει με την απαραίτητη ποσότητα σακχάρου – απαραίτητη για την ίδια την επιβίωση του κάβαλιερ.
Γενετική
Η μέση ηλικία εμφάνισης της ασθένειας στα κάβαλιερ είναι ανάμεσα στα 6 με 8 έτη. Αν η νόσος εμφανιστεί στις συγκεκριμένες ηλικίες, θεωρούμε παράγοντες κινδύνου και προδιαθεσικούς παράγοντες τα εξής:
- Κακή διατροφή
- Παχυσαρκία
- Έλλειψη άσκησης
- Σε περίπτωση εμφάνισης του ΣΔ σε ηλικία μικρότερη των 2 ετών, σαφώς υπάρχει προδιαθεσικός παράγοντας που σχετίζεται με την κληρονομικότητα.
Σε μελέτη του 2007, ερευνητές από το Ηνωμένο Βασίλειο ανέδειξαν τον γονιδιακό παράγοντα με την αποκρυπτογράφηση του απλότυπου (σύνολο αλληλόμορφων γονιδίων) IL10, ο όποιος ευθύνεται σαφώς για την μεταβίβαση του γονιδίου και την εμφάνιση της νόσου. Αυτό επιβεβαιώθηκε με εκ νέου ανάλυση δύο χρόνια αργότερα, το 2009, από την ίδια ομάδα Βρετανών ερευνητών.
Υπερβολική δίψα
Ανορεξία/κακή όρεξη
Απώλεια βάρους
Εύκολη καταβολή – κούραση
Γλυκιά μυρωδιά στην αναπνοή
Η υπέρμετρη αύξηση του σακχάρου (υπεργλυκαιμία) μπορεί να οδηγήσει σε κετοξέωση, η οποία μπορεί να εκφραστεί ακόμα και με κώμα και θάνατο.
Η υπέρμετρη μείωση του σακχάρου μπορεί να οδηγήσει σε υπογλυκαιμία, η οποία αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα ενδέχεται επίσης να οδηγήσει σε κώμα και θάνατο ή / και σε μόνιμες βλάβες στον εγκέφαλο (κάτι σαν εγκεφαλικό επεισόδιο).
Η εμφάνιση συχνών επεισοδίων υπογλυκαιμίας σε ενήλικο ckcs είναι σαφής ένδειξη ύπαρξης ΣΔ .
«Αθώες υπογλυκαιμίες» μπορεί να εμφανίσουν τα κουτάβια που δεν τρέφονται καλά (εξαιτίας της περιόδου ανάπτυξης τους) και τα εγκυμονούντα θηλυκά.
Κετοξέωση
Είναι η κατάσταση εκείνη όπου ο αρρύθμιστος ΣΔ μπορεί να οδηγήσει σε κώμα και θάνατο, με την παραγωγή κετονικών οξέων (συνήθως εμφανίζεται όταν υπάρχει απουσία της ινσουλίνης στο πάγκρεας).
Κλινικά η κετοξέωση θα εκφραστεί με εμέτους – αφυδάτωση – σύγχυση και έντονη καταβολή, ανάσα που θα μυρίζει σαν σάπιο μήλο – υπνηλία. Εργαστηριακά η κατάσταση αυτή θα εκφραστεί με υψηλές τιμές σακχάρου στο αίμα ( > 300 mg/dl ) καθώς και την εμφάνιση οξόνης στα ούρα.
Τιμές μεταξύ 70 και 126 mg/dl (4-7mmol/L) θεωρούνται φυσιολογικές. Τα προαναφερθέντα συμπτώματα με αυξημένες τιμές σακχάρου στον ορό θα θέσουν την διάγνωση του ΣΔ. Θα πρέπει να τονιστεί ότι η μέτρηση της τιμής του σακχάρου με σακχαρόμετρο είναι ενδεικτική και όχι αποδεικτική της νόσου. Θα πρέπει αυτή να επιβεβαιωθεί με μέτρηση του σακχάρου στο εργαστήριο.
Εναλλακτικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί δοκιμαστική ταινία μέτρησης του σακχάρου στα ούρα, όπου το σάκχαρο θα εμφανιστεί στα ούρα αν υπερβεί τα 180 mg/dl (ουδός σακχάρου στους νεφρούς) – εκτός βεβαίως αν υπάρχει ήδη εκδηλωμένη νεφρική νόσος στο κάβαλιερ.
Το σακχαρόμετρο παίζει σημαντικό ρόλο κατά την διάρκεια της θεραπείας με ινσουλίνη.