έγραψε η Σάμι Σουσάμι
Κοσμικογράφος / Γιόγκι
για το Newsletter Ιουλίου 2013
Μια έκκληση
στο στρώμα της προεδρικής σουίτας του Hilton
και στην Αγία Αλπραζολάμη
Κοιμάμαι στο ίδιο μάγουλο για πολλές ώρες. Κι αν από θόρυβο ή μυρωδιά ξυπνήσω απότομα και τιναχτώ να δω τι τρέχει, θα με δεις με μάγουλο πατικωμένο, λες κι η μισή μουσούδα μου είναι σιδερότυπο της Μανίνας. Όχι, δεν τη γνωρίζω τη δεσποινίδα Μανίνα, αλλά έχω ακούσει πολλές φορές τη μητέρα να την αναφέρει με νοσταλγία, ιδίως όταν έχει τα γενέθλιά της: η μητέρα – όχι η Μανίνα.
Δεν έχω πρόβλημα με τον ύπνο. Έρχεται να με βρει όποτε του το γαβγίσω: πάνω στο μαξιλάρι του πατέρα, στη λεκάνη με τη στεγνή μπουγάδα, στα παγωμένα πλακάκια του μπάνιου, στο θερινό σινεμά. Το πρόβλημά μου είναι άλλο: περιέργως, όταν κοιμάμαι, τους πιάνει όλους η μανία να με φωτογραφίζουν. Να, η μητέρα για παράδειγμα: την ώρα που ροχαλίζω σε ντο δίεση, χώνει το κινητό μέσα στη μουσούδα μου και με ένα επικό «ΚΛΙΚ!» μού καταστρέφει ένα κάρο εγκεφαλικά κύτταρα. Σου δίνω τον λόγο της καβαλιεροτιμής μου, ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ αυτό το «ΚΛΙΚ!» είναι χειρότερο από «ΜΠΑΜ!» και «ΓΚΡΡΡ!» μα-ζί. Τινάζω αλαφιασμένη το κεφάλι μου και όλα τα εξαρτήματα –αφτιά, γλώσσα, μουστάκια- και προσωρινά χάνω τα δεδομένα μου, προσπαθώ να θυμηθώ σε ποια μορφή έχω ενσαρκωθεί, τι μέρα είναι και γιατί διάλεξα αυτήν για μητέρα μου. Σε αυτό το κομβικό σημείο, αναγνώστη μου, στο σημείο που μέχρι και ένακάβαλιερ δύναται να γίνει ντόγκο αρζεντίνο για να επαναφέρει την κοσμική ισορροπία, το Τσι και το Ζεν, ναι, τότε καταλαβαίνει τη γκάφα της η καλή μου μητέρα και παραδέχεται για χιλιοστή εικοστή έβδομη φορά ότι «φτου, πάλι ξέχασα να βγάλω το φλας και να το γυρίσω στο Αθόρυβο».
Αγαπητέ Θεέ, τόση ομορφιά στα κάβαλιερ καταντάει πια ταλαιπωρία.
Σάμι Σουσάμι