Το θέμα των εμβολίων του σκύλου είναι αμφιλεγόμενη υπόθεση παγκοσμίως.
Θεωρητικά, ο εμβολιασμός είναι μια πρωτοβουλία του κράτους να προστατεύσει το κοινωνικό σύνολο. Στην πρωτοβουλία αυτή εμπλέκονται:
- η επιστημονική κοινότητα, που διεξάγει έρευνες και δίνει τις κατευθύνσεις για τα εμβόλια
- η φαρμακευτική βιομηχανία, η οποία θα παρασκευάσει αυτά τα εμβόλια
- η κυνοφιλική κοινότητα, η οποία ως μέρος του κοινωνικού συνόλου επηρεάζεται άμεσα.
Αξίζει να γνωρίζουμε τις εξής παραμέτρους:
- Τα εμβόλια που παρασκευάστηκαν για την ανθρώπινη υγεία δεν τα πληρώνει ο ασθενής, αλλά το κόστος τους καλύπτεται από τους ασφαλιστικούς φορείς, καθώς είναι αποτέλεσμα κοινωνικών κατακτήσεων. Αντιθέτως, τα εμβόλια των ζώων κοστίζουν και βαρύνουν εξ ολοκλήρου τον ιδιοκτήτη.
- Ποια είναι η σχέση κόστους-οφέλους παροχής εμβολιασμού;
Αυτό ποικίλλει. Υπάρχουν περιπτώσεις που το εμβόλιο είναι περιττό για την υγεία του σκύλου και συχνά την επιβαρύνει. Σε αυτή την περίπτωση, είναι ένα πρόσθετο έξοδο για τον ιδιοκτήτη.
- Η έρευνα είναι απόλυτα εξαρτημένη από ιδιωτικούς πόρους, άρα από τη φαρμακοβιομηχανία, η οποία έχει πάντα ως σκοπό της το κέρδος.
- Μια άλλη παράμετρος είναι η επιδημιολογική: για παράδειγμα, είναι σαφώς αποδεδειγμένο ότι η λύσσα έχει μεγαλύτερο επιπολασμό στα αδέσποτα σκυλιά από ό,τι στα δεσποζόμενα. Από την άλλη πλευρά, όμως, αυτό το ποσοστό (των σκύλων) είναι πάρα πολύ μικρό σε σχέση με τα βοοειδή.
Είναι σαφές ότι το εμβολιαστικό πρόγραμμα διαφοροποιείται από χώρα σε χώρα και σε κάποιες περιπτώσεις από περιοχή σε περιοχή. Όσο για το σύνολο της κοινωνίας, θεωρείται δεδομένη και αυτονόητη η χρήση των εμβολίων. Είναι όμως έτσι;
Ο άνθρωπος ως κυρίαρχη μορφή ζωής στη γη έχει αναπτύξει την ιατρική (συνεπικουρικά με άλλες επιστήμες) σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε να έχει αναγάγει τη ζωή σε υπέρτατη μορφή αξίας. Από την άλλη πλευρά, κάθε άλλη μορφή ζωής δεν είχε και δεν έχει τη δυνατότητα της εξέλιξης αυτής που είχε το ανθρώπινο είδος. Ως εκ τούτου, η ζωή όλων των υπόλοιπων έμβιων όντων εξαρτάται αναγκαστικά (σε επίπεδο παροχής βοήθειας) από τον άνθρωπο.
Σε αυτό το σημείο υπεισέρχονται και άλλοι παράγοντες -οικονομικοί, κοινωνικοί, θρησκευτικοί, πολιτικοί -σε τέτοιο βαθμό, ώστε:
* να μην υπάρχει ενιαία αντιμετώπιση σε παγκόσμιο επίπεδο και
* να πληθαίνουν οι φωνές που εκτιμούν ότι ο σκύλος αλλά και τελικά κάθε ζώο συντροφιάς είναι «αναλώσιμο» είδος και ως τέτοιο αντιμετωπίζεται από πολλούς επιστήμονες και κυρίως από τη βιομηχανία που ασχολείται με τα ζώα γενικά και με τους σκύλους ειδικά (ως ζώα συντροφιάς).